Jak zwykle spelnilam ich marzenia,to przeciez rowniez i ich dom, ale po chwili nasze mieszkanie wygladalo jakby strzelil w nie piorun, biegalam za nimi strajac sie uratowac nasze dobra... majac nadzieje, ze jednak wreszcie sie zmecza.Jednak nasze malenstwa w ciepelku domowym nabraly podwojnej energi i nie zamierzaly isc spac zanim nie zerwa wykladziny, nie zjedza kabli , moich butow, nie sciagna ubran z wieszaka, nie zlapia kota i nie zaliza mnie na smierc drapiac pazurkami po twarzy.
...wreszcie nadszedl ten moment i nastala cisza :)
oczywiscie nie na dlugo i zerwaly sie z jeszcze wieksza werwa i tak do wieczora
